Το OUZO 1954 ταιριάζει στο ελληνικό καλοκαίρι. Ο ιδανικός τρόπος για να το απολαύσεις και μία συνταγή του σεφ Νίκου Καραθάνου για να το συνοδεύσεις

Σε αυτό το παραλιακό ταβερνάκι το κύμα σκάει μόλις στο ένα μέτρο από την καρέκλα σου. Νιώθεις την υγρή άμμο κάτω από τα πόδια σου, την αλμύρα πάνω στα χείλη σου. Στο τραπέζι είναι απλωμένοι οι μεζέδες του καλοκαιριού: χταποδάκι λιαστό και κολοκυθοκεφτέδες, χόρτα, τηγανιτές πατάτες, χωριάτικη σαλάτα, και ολόφρεσκο ψαράκι. Μα, εσύ, πιο πολύ ανυπομονείς για τούτη τη στιγμή: την ώρα που τα γεμάτα ούζο ποτήρια θα υψωθούν από όλη την παρέα στην υγειά του καλοκαιριού!

Όλοι έχουμε ζήσει την παραπάνω εικόνα. Και οι περισσότεροι από εμάς την ονειρευόμαστε όλο τον χρόνο… Ε, λοιπόν ήρθε επιτέλους η στιγμή το όνειρο να γίνει πραγματικότητα! Το ούζο είναι το ελληνικό ποτό που έχει συνδεθεί με την ανεμελιά των διακοπών όσο κανένα άλλο απόσταγμα. Και πώς αλλιώς, αφού πρόκειται για ένα απεριτίφ που ταιριάζει άψογα με τους παραδοσιακούς ελληνικούς μεζέδες και τις μεγάλες παρέες; Το ούζο έχει έντονη προσωπικότητα για αυτό και έχει ταυτιστεί με τη λαϊκή κουλτούρα του τόπου μας δημιουργώντας εικόνες και αναμνήσεις σε οικογενειακά τραπέζια, καφενεία, ταβέρνες και αυλές. Δεν είναι τυχαίο που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Αν και εσείς αγαπάτε το ούζο, σας έχουμε καλά νέα για αυτό το καλοκαίρι: ένα μοναδικό ούζο που αναβίωσε, ακολουθώντας κατά γράμμα μια παλιά σμυρναίικη συνταγή. Λέγεται OUZO 1954 και αυτή είναι η ιστορία του…

Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβρη του 1922, το πιο οδυνηρό φθινόπωρο στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Από το λιμάνι της Σμύρνης σηκώνονται καπνοί και οι βάρκες απομακρύνονται στα σκοτεινά νερά γεμάτες χιλιάδες πρόσφυγες. Οι Μικρασιάτες φεύγουν, αλλά όχι μόνοι τους. Μαζί τους παίρνουν την αγάπη για τη Σμύρνη, την πλούσια ιστορία της μικρής πατρίδας τους, τη γνώση και το μεράκι για την απόσταξη. Τις επόμενες μέρες καράβια φτάνουν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη, σε όλη την Ελλάδα όπως και αργότερα με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Μέσα σε αυτά τα καράβια βρίσκεται και η οικογένεια Αποστολάκη, που μετά από περιπλάνηση ετών, θα εγκατασταθεί τελικά στα προσφυγικά της Μαγνησίας, εκεί που σε λίγες δεκαετίες η περιοχή θα μετονομαστεί σε Νέα Ιωνία – ένας φόρος τιμής στις χαμένες πατρίδες.

 

 

 

 

 

Το OUZO 1954 παράγεται από μια

παλιά οικογενειακή συνταγή της

Οικογένειας Αποστολάκη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι πρόσφυγες της Μαγνησίας σιγά-σιγά στήνουν τη ζωή τους στον νέο τους τόπο. Ξαναβρίσκουν τα πατήματα και τις συνήθειές τους, και από αυτές δεν θα μπορούσε να λείπει η πιο αγαπημένη. Μετά τη δουλειά, μαζεύονται σε σπίτια και σε ταβέρνες όπου τσουγκρίζουν ποτήρια με τσίπουρο και ούζο. Σύντομα, στην παρέα τους μπαίνουν και οι ντόπιοι, και κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία του ούζου στην περιοχή. Θα περάσουν όμως πολλά χρόνια ακόμα μέχρι να γεννηθεί το ούζο αυτής της ιστορίας, το Ούζο της Οικογένειας Αποστολάκη που εγκαταστάθηκε εδώ μαζί με τους άλλους πρόσφυγες.

Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να σερβίρεις το ούζο;

Ο τρόπος που πίνεται το ούζο δεν είναι τυχαίος. Ταιριάζει απόλυτα στον ελληνικό τρόπο ζωής! Το απολαμβάνουμε αργά, συνειδητά και χωρίς βιασύνη, νιώθοντας την ευχάριστη επίγευσή του στον ουρανίσκο μας. Ακόμα και ο τρόπος που σερβίρεται αποτελεί ιεροτελεστία. Υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να σερβίρουμε το ούζο μας και αυτός είναι ο εξής: Πρώτα, ρίχνουμε στο ποτήρι την ποσότητα ούζου που θέλουμε να πιούμε. Στη συνέχεια προσθέτουμε δροσερό νερό ώστε το ούζο να πάρει το χαρακτηριστικό γαλακτώδες χρώμα του. Τέλος, γεμίζουμε το ποτήρι με πάγο που θα δώσει στο ούζο την ιδανική του θερμοκρασία. Με αυτή την ακολουθία, το ούζο θα απελευθερώσει όλες τις νότες βοτάνων και μπαχαρικών που διαθέτει για να τις απολαύσουμε σε όλο τους το μεγαλείο.

οι μεζέδες του ούζου

Μέσα σε αυτή την επιτυχημένη ισορροπία γλυκού, αλμυρού, δροσερού και πικάντικου, δεν χωράει η μοναξιά. Το ούζο δεν πίνεται «ξεροσφύρι», θες να το μοιράζεσαι με καλή παρέα από αγαπημένα πρόσωπα, γνωστούς και αγνώστους! Εκεί, ανάμεσα στα τσουγκρίσματα, τις ευχές και τα πειράγματα, το ούζο αγαπάει πολύ τα μικρά πιατάκια με παστό ψάρι, τουρσιά, αλοιφές, τηγανητά, τυριά, ψητά στα κάρβουνα και φρέσκα όστρακα. Άλλες φορές το εθνικό μας ποτό ακολουθεί την εποχή του, «εισβάλλοντας» περίτεχνα σε cocktails, συνταγές μαγειρικής και γλυκά, για να μας ταξιδέψει μέσα από την καλοκαιρινή του αύρα και να μας προσφέρει μια πρωτόγνωρη γευστική εμπειρία. Γεμίστε το ποτήρι, ύστερα σηκώστε το στο ύψος των ματιών, τσουγκρίστε και πείτε «Στην υγειά μας».

Ας πιούμε στο καλοκαίρι!


Μια συνταγή του σεφ Νίκου Καραθάνου που ταιριάζει απόλυτα με το ούζο

Σούσι Nτολμαδάκι με κρέμα γιαούρτι wasabi

Υλικά

  • 200γρ. φρέσκο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
  • 125γρ. δυόσμο
  • 350γρ. ρύζι αρμπόριο
  • Χυμό από δύο λεμόνια

Εκτέλεση

  1. Σε μία ρηχή κατσαρόλα σοτάρουμε το κρεμμύδι και στη συνέχεια προσθέτουμε το ρύζι.
  2. Προσθέτουμε νερό σιγά-σιγά σύμφωνα με τη φιλοσοφία του ριζότου. Μόλις βράσει (χωρίς να λασπώσει), ρίχνουμε τον δυόσμο και τον χυμό από τα λεμόνια.
  3. Απλώνουμε γρήγορα σε ένα μεγάλο ταψί και το βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει.
  4. Στα 125γρ. βρασμένο ρύζι προσθέτουμε 5γρ μίριν, 2,5γρ. σησαμέλαιο, 2,5γρ. ξύδι ρυζιού, αλάτι και πιπέρι. Ύστερα, παίρνουμε το μπαμπού που τυλίγουμε σούσι, κόβουμε το νόρι στη μέση, βάζουμε λίγο από το μείγμα ρυζιού μέσα στο φύλλο νόρι και τυλίγουμε. Τέλος, το κόβουμε σε μικρά κομμάτια.

Για την κρέμα γιαούρτι- wasabi: 200γρ. γιαούρτι στραγγιστό, 6γρ. παστό wasabi, λίγο χυμό λεμόνι, 2 πρέζες αλάτι, πιπέρι

 

Ο διακεκριμένος chef Νίκος Καραθάνος μας μυεί στα μυστικά της γαστρονομίας «παντρεύοντας» τις γεύσεις με ΤΣίΠΟΥΡΟ ΟΙΚΟΓέΝΕΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛάΚΗ.

Στο παρακάτω βίντεο θα δούμε μια τριλογία tartar με σολομό, γαρίδα και τόνο.

 

 

Ακούγοντας τη λέξη «τσίπουρο» η πρώτη σκέψη είναι: «με» ή «χωρίς»; Οι γνώστες του συγκεκριμένου αποστάγματος καταλαβαίνουν πως η ερώτηση αφορά την προσθήκη γλυκάνισου. Ο νους συνεχίζει να σχηματίζει την εικόνα που πλαισιώνει το τσίπουρο και καταλήγει σε ένα παραδοσιακό τραπέζι, δίπλα στη θάλασσα ή πάνω στο βουνό, με μεζέδες σερβιρισμένους σε μικρά πιατάκια κατάλληλοι για να το συνοδεύσουν.

Το οινοποιείο – αποσταγματοποιείο της οικογένειας Αποστολάκη υπήρξε από τους πρώτους που θέλησε να προσφέρει κάτι καινούριο, δίνοντας μία πνοή δημιουργικής ανησυχίας. Παίρνοντας ως βάση την παράδοση στην παραγωγή του τσίπουρου φέρνει μία νέα διάσταση και πρόκληση προσπαθώντας να εκπαιδεύσει το κοινό του σε ένα νέο εγχείρημα. Ποιο είναι αυτό; Ξεκινώντας με πολλούς πειραματισμούς, έχοντας πάντα οδηγό το μεράκι για τα αποστάγματα, γεννιέται το «ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ GREGO».

Το στοίχημα κερδίζεται με την δημιουργία ενός καθαρά ελληνικού ποτού με φυσική απόσταξη. Πρόκειται για το 2ετές παλαιωμένο τσίπουρο που παράγεται αποκλειστικά από στέμφυλα σταφυλιών ποικιλίας Μοσχάτου Αμβούργου φυτεμένα στους εκλεκτούς θεσσαλικούς αμπελώνες.

Αποστάζεται και παλαιώνεται σε δρύινα βαρέλια που χαρίζουν το συγκεκριμένο κεχριμπαρένιο του χρώμα. Αποτελεί ένα παλαιωμένο απόσταγμα υψηλού επιπέδου με σύνθετα αρώματα λουλουδιών, βανίλιας, μελιού και αποξηραμένων φρούτων στη μύτη, απαλή υφή στο στόμα και ωραίο, καθαρό και μακρύ τελείωμα. Η πρόταση σερβιρίσματός του είναι με πάγο και μία φλούδα πορτοκαλιού, ταυτόχρονα όμως αποτελεί ιδανική βάση για μοναδικά cocktails.

Ετοιμάζουμε, λοιπόν, ένα ζεστό, χειμωνιάτικο και αξέχαστο cocktail που μας συντροφεύει τα βράδια και μας ταξιδεύει σε νέους κόσμους.

Υλικά

  • 60 ml παλαιωμένο τσίπουρο ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ GREGO οικογένειας Αποστολάκη
  • 20 ml triple sec
  • 15 ml χυμό πορτοκαλιού
  • ½ κ.γ. μέλι
  • 1 αστεροειδή γλυκάνισο
  • Φλούδα πορτοκαλιού

Εκτέλεση

Σε ένα μπρίκι βάζουμε μέσα το triple sec, τον χυμό πορτοκαλιού, το μέλι και τον αστεροειδή γλυκάνισο. Τοποθετούμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να ζεσταθεί το μείγμα για 3 λεπτά, να βγάλει τα αρώματά του ο γλυκάνισος και έπειτα προσθέτουμε το παλαιωμένο τσίπουρο «ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ GREGO». Ανακατεύουμε και σερβίρουμε αμέσως σε ένα βαθύ, στρόγγυλο, κολονάτο ποτήρι με μία φλούδα πορτοκαλιού.

Μεγαλωμένη σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που η παρασκευή του τσίπουρου και του κρασιού ήταν μία ιεροτελεστία ταυτόχρονα όμως αποτελούσε και το γεγονός κάθε χρονιάς, δε θα μπορούσα περνώντας τα χρόνια να μην ανακαλύψω τον συγκεκριμένο χώρο. Έχοντας ως εφόδιο τη μυρωδιά του γλυκάνισου που είναι αποτυπωμένη βαθιά στη μνήμη μου αλλά και την εμπειρία μου στο πάτημα των σταφυλιών στην καρότσα του αγροτικού αυτοκινήτου του παππού μου, ξεκίνησα να μαθαίνω περισσότερα.

Στο νομό Μαγνησίας βρίσκεται ένα από τα πιο άρτια τεχνολογικά αλλά και με μακράν παράδοση ήδη από το 1954 οινοποιεία, εκείνο της Οικογένειας Αποστολάκη. Με μεγάλη ποικιλία κρασιών αλλά και τσίπουρο θέλησα να γνωρίσω από κοντά τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από αυτό. Να μάθω η ίδια με επιτόπια έρευνα ποιες είναι όλες οι παραγωγικές διαδικασίες που ακολουθούνται μέχρι τα προϊόντα τους να ταξιδέψουν σε ολόκληρο τον κόσμο και να φθάσουν από τις κάβες μέχρι τα μεγάλα super market. Με την συνεργάτιδά μου πραγματοποιήσαμε την προγραμματισμένη μας επίσκεψη.


Ποιος θα το περίμενε… Ξαφνικά ήρθε η ώρα να συναντήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο την ιστορία του τόπου που μπλέκονταν τόσο αρμονικά με τις εξελίξεις του σήμερα. Εκεί μας περίμενε ο προσωπικός μας «ξεναγός» αλλά και συνιδιοκτήτης του οινοποιείου, ο κ. Απόστολος Αποστολάκης. Με πολύ όρεξη, για αυτό που συνεχίζει να κάνει μαζί με τον ξάδελφό του κ. Δημήτρη Αποστολάκη, μας ξενάγησε από τους αμπελώνες, τις εγκαταστάσεις μέχρι και την εμφιάλωση. Φυσικά δεν έλειψε να μοιραστεί μαζί μας την ιστορία του οινοποιείου αλλά και τις δικές του προσωπικές εμπειρίες. Με πολύ χαρά σας παραθέτω τη συνέντευξη του κ. Απόστολου Αποστολάκη και ελπίζω να την απολαύσετε όσο και εγώ.

Πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με το οινοποιείο; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από τη συγκεκριμένη οικογένεια;

Εμείς είμαστε η 2η γενιά που ασχολείται με το αντικείμενο. Η εταιρεία έχει δημιουργηθεί από τον πατέρα μου και τον πατέρα του Δημήτρη το 1954. Ξεκίνησε ως εμπορική εταιρεία, πωλούσαν ποτά στην αρχή και στην πορεία έφτιαξαν την επιχείρηση και ασχολήθηκαν με την παραγωγή ποτών.

Άρα τα σταφύλια και οι αμπελώνες ήρθαν αργότερα;

Η δουλειά των πατεράδων μας ήταν κυρίως ποτοποιία και λιγότερο οινοποιία. Σχετικά με τα αμπέλια, αγοράσαμε γη και τα φυτέψαμε το 1997. Στήσαμε τον αμπελώνα, χτίσαμε τις εγκαταστάσεις μας και στην ουσία άρχισαν να λειτουργούν από το 2001 και μετά.

Αντιμετωπίσατε κάποιες δυσκολίες στο ξεκίνημά σας;

Δυσκολίες πάντα υπάρχουν όταν κάνεις μία τέτοια δουλειά. Ευτυχώς, όμως, είμαστε στη συγκεκριμένη δουλειά πολλά χρόνια και υπάρχει μεγάλη εμπειρία. Έτσι το 2001 λειτούργησε και το κομμάτι του οινοποιείου.

Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για τα προϊόντα σας. Τι τα κάνει ξεχωριστά και γιατί να επιλέξω την οικογένεια Αποστολάκη;

Η εταιρεία είναι αποσταγματοποιείο – ποτοποιείο- οινοποιείο. Τα πιο γνωστά προϊόντα της είναι τα τσίπουρα που έχουν να κάνουν με το κομμάτι του αποσταγματοποιείου – ποτοποιείου. Τα προϊόντα μας ξεχωρίζουν διότι δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία στην ποιότητα κατά τη διάρκεια όλης της παραγωγικής διαδικασίας. Ξεκινώντας από την επιλογή του σταφυλιού, τη μεταφορά του, την επεξεργασία του για να γίνει στέμφυλο μέχρι και την απόσταξη.

Τι ποικιλίες χρησιμοποιείτε;

Για τα τσίπουρα χρησιμοποιούμε δύο ποικιλίες: η βασική μας ποικιλία είναι το μοσχάτο Τυρνάβου και ο ροδίτης. Στον αμπελώνα μας έχουμε και άλλες ποικιλίες που χρησιμοποιούνται στα κρασιά.

Πόσες ετικέτες κρασιών διαθέτετε;

Έχουμε δύο σειρές κρασιών: η μία προέρχεται από τους αμπελώνες μας και τα ονομάζουμε «ΚΤΗΜΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ» και ένα ακόμα κρασί που παράγουμε, το οποίο ονομάζεται «TAURO». Πρόκειται για μία μαλαγουζιά (δεν την καλλιεργούμε εμείς αλλά την αγοράζουμε) σε συνδυασμό με ασύρτικο. Η δεύτερη σειρά προέρχεται από τα σταφύλια που αγοράζουμε για να κάνουμε το τσίπουρο και ονομάζεται «SENARIO». Μία πιο οικονομική σειρά.

Πως πήγε η φετινή σοδειά;

Η φετινή σοδειά είναι όψιμη. Έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ, τουλάχιστον για την περιοχή μας, τη Θεσσαλία. Υπήρξαν πολλά προβλήματα με τον καιρό στις περιοχές (Δαμάσι Τυρνάβου) που εμείς αγοράζουμε το σταφύλι για το τσίπουρο. Είχε αρκετή χαλαζόπτωση. Πολλές ζημιές και κάποιες ασθένειες. Σε γενικές γραμμές η χρονιά είναι δύσκολη αλλά νομίζω πως η παραγωγή θα είναι καλή, αν και η ποσότητα του σταφυλιού θα είναι πιο μικρή. Βέβαια το δικό μας αμπέλι δεν επηρεάστηκε καθόλου, δεν είχε ασθένειες, απλά λόγω των καιρικών συνθηκών είναι όψιμα.

Μέσα στην κρίση η δική σας επιχείρηση επηρεάστηκε;

Η κρίση εμάς δε μας επηρέασε ιδιαίτερα. Όλα αυτά τα χρόνια η εταιρεία κινείται ανοδικά.

Οι Έλληνες οινοπαραγωγοί μπορούν να κάνουν τη διαφορά;

Βεβαίως. Αν είναι οργανωμένη η διοίκηση, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στις εξελίξεις δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις. Εμείς, δόξα τω Θεώ, είχαμε προβλέψει κάποια πράγματα και δεν είχαμε πρόβλημα.

Μπορείτε να μας δώσετε μερικές συμβουλές για τη σωστή διατήρηση του τσίπουρου και του κρασιού;

Πάντα ο εχθρός των ποτών είναι ο ήλιος και η ζέστη. Σε ένα δροσερό περιβάλλον χωρίς ήλιο και τα υπόλοιπα αποστάγματα δεν έχουν πρόβλημα. Διότι τα αποστάγματα δεν εξελίσσονται, τα προϊόντα απόσταξης δεν αλλάζουν. Το κρασί αντιθέτως μπορεί να χαλάσει. Επίσης οι συντηρητές κρασιών βοηθάνε. Αν υπάρχουν όμως μεγάλες ποσότητες κρασιού τότε χρειάζεται ένα δροσερό και σκιερό περιβάλλον. Καλό είναι να αποθηκεύουμε τα μπουκάλια κρασιού στο πλάι για να μην παίρνουν αέρα από τον φελλό. Αν τα βάζουμε με αυτό τον τρόπο τότε εμποδίζουμε τον αέρα να μπει μέσα και μειώνει τις πιθανότητες να χαλάσει.

Υπάρχουν μυστικά στον τρύγο;

Μυστικά στον τρύγο δεν υπάρχουν. Μυστικά υπάρχουν μόνο στις οινοποιήσεις. Πάντα ακολουθείς τις διαδικασίες που πρέπει. Εμείς ποτέ δε μεταφέρουμε το σταφύλι μας σε καρότσα αλλά πάντα σε τελάρα για να μην ταλαιπωρείται το σταφύλι και να μη χάνεις υγρό. Μετά από εκεί και πέρα μπαίνουμε στη διαδικασία της οινοποίησης η οποία είναι μία ολόκληρη επιστήμη.

 

Από την Ελένη Καπνιά.